Старонка:Пералажэнне некаторых баек Крылова (1903).pdf/8

— 6 —

Ещэ́ разъ поглядзѣла
И сабѣ́ сыру захацѣла.
Падкралась, шэльма. ци́хинька,
Хвастомъ виля́йе,
Зъ вароны вачей^[1] ни спуща́я,
Такую гамо́нку^[2] заво́дзье:
Нача медомъ сало́дзъе:
„Прыго́жа ты сястрыца!
Ни даць, ни ўзяць—жаръ пцица!
—А перъряйкажъ—то!
А насо́чыкъ!
Да ужо́-жъ и то́нинькій
Далжо́нъ быць галасо́чыкъ.
Ни саромся^[3] тайичка,
Пѣсинку мнѣ сьпѣ́й,^[4]
Ты жъ у Бога пту́шачка^[5]
Якъ тэй салавей.“
Пачу́ўшы^[6] пра сваю красу,
Варона ажны абамлѣ́ла
Ажъ стала зѐлина ў ваччу^[7].
Закрахала—нябога ў ваўсю глотку,
А сыръ на землю—плясь!
Лиса яго ўхапила,—
Да ў кусты—(й) брязь^[8].

|}

1. Очей.
2. Разговоръ.
3. Не стыдись.
4. Спой.
5. Пташачка.
6. Услышавъ.
7. Глазахъ
8. Выпраўлена асадкай (Вікікрыніцы ):
   А сыръ на землю—пякъ!
   Во якъ!