раюць рэшткі забабоннай веры ў царскую справядлівасць, якой не пазбыліся яшчэ найменш свядомыя пласты рабочага класа. І яна ведае, што чым больш востра будзе пастаўлена гэта пытанне, чым прасцей і яскравей яна адлюструе крывавыя падзеі 9 студзеня, тым больш глыбока дойдзе да свядомасці ўсіх, нават самых адсталых, «што цара павесіць трэба». Паказаўшы ў рэалістычных зарысоўках тры асноўныя злачынствы цара перад народам: нядбайнае вядзенне непатрэбнай народу вайны, дзікае самавольства ўнутры краіны і расстрэл мірнай дэманстрацыі - Цётка будзіць веру народа ў свае сілы, паказвае верны шлях да перамогі над царом:
|
З тэй пары Масква, Варшава, |
Прапагандзе гэтай жа ідэі аб адказнасці цара за крывавыя зладзеянні прысвечаны верш «Пад штандарам» — пра сцяганосца Вінцэся:
|
Што чырвоны штандар |
Паэтэса разгортвае паказ нападу на дэманстрацыю і забойства Вінцэся цёмным салдатам, які слепа выканаў загад афіцэра. Але кроў Вінцэся стала новым «хрышчэннем на свабоду» - для іншых. Мёртвы ён павёў за сабой увесь народ: народ узняў яго штандар, які выпаў з рук сцяганосца.
|
І нясе, і пяе, |
Далей ідзе карціна - заклік да салдат далучыцца да рэволюцыі.
|
Неслухмяны салдат |
