З ЦАРКОЎНАЙ ГІСТОРЫІ.
Пропаведзь Апосталаў.
Сьвятыя Апосталы, пасьля зыходу на іх Сьвятога Духа ў відзе агнявых языкоў, цалком аддаліся распаўсюджаньню і ўмацаваньню Царквы Хрыстовай па ўсіх кутох зямлі, і гэтай вялікай справе ахвяравалі ўсе свае сілы і здольнасьці. Ім здаралася цярпець голад і смагу, нагату і пабоі, кайданы і цямніцы (астрогі), нават сьмерць. Але на абразы яны адказвалі падзякай, на прасьледаваньні — цярпеньнем, на лаянкі — малітваю, ідучы за прыкладам Вучыцеля і Госпада свайго Іісуса Хрыста. За тое й навукай сваей запоўнілі ўвесь сьвет, да Хрыста прывялі ўсе канцы зямлі.
Сьвяшчэннае Пісаньне Новага Завету.
Апосталы ня толькі вучылі словам, але, каб навука
Хрыстовая вярней перахавалася, сьпісалі яе ў кнігах,
па надыхненьню ад Духа Святога, як некалі старазаконныя Прарокі. Гэтыя пісаньні Апосталаў называюцца
Сьвяшчэнным Пісаньнем Новага Завету.
Першай кнігай Новага Завету ёсьць Евангельле паводле Мацьвея, напісанае Апосталам каля восьмага
году па ўшесьці Госпада на неба. У ёй вылажана гісторыя зямнога жыцьця і вучэньня Іісуса Хрыста.
Пасьля гэтага напісаны яшчэ тры падобныя Евангельлі Евангелістымі Маркам, Лукою і Іоаннам, званым
Багасловам, дзеля таго, што ў яго кнізе пераважна гаворыцца аб спрадвечным нараджэньні Госпада Іісуса
Хрыста, Бога-Слова, як і выходжаньні Сьвятога Духа
ад Бога Айца.
Апрача таго Апосталы Якаў, Пётр, Іоанн, Юда і Павал
