Гэта старонка не была вычытаная
І гаворыш
Ты ласкава, ласкава,
Завіваючы
Стужак вянок.
І станок
На хаду не заляскае
І ня ўчуеш.
Яго лёгкі крок.
А бывае,
Што злосьцю напорнаю
Зазлуецца
Твой кожны зубок,
І тады я рукамі
Праворнымі
Выключаю
У момант станок.
На хаду
Засьмяюцца трансмісіі,
Запульсуюць
Шпарчэй і шпарчэй.
Халастымі шківамі
І лысымі
Без нагрузкі
Хвіліна цячэ.
Я хутчэй
Тады чышчу станіну,
За вінтом
Праглядаючы вінт,
І ў „жылы“
Свой погляд закіну,
У гарачае
Масла крыві.
