— Годзе, сынку, стыгне кроў у жылах,
Так балюча. Мне, саколік, сорам.
Даражэнькі, штож я нарабіла!
Слухай…
Цьмяна зьзялі зоры…
— Просіць — выратуй,
Твой сын у камуністаў,
А сама ты кволая, старая,
Супакойся, будзе чыста.
У цябе… мы хлеб схаваем.
Будзь ён проклят,
Гэты хлеб кулацкі,
Колькі ён каштуе
Сьлёз і поту!..
У вакно сьмяяўся па-юнацку
Новы дзень агністай пазалотай.
І на твары ў маці
Цень трывогі бродзіць,
Цень трывогі страшнай,
З болем перажытай:
— Ах, сынок, кулак зрабіў, як злодзей
У саломе — сховананае жыта.
Мёрзлы ток мы вымяталі чыста,
І абозы выпраўлялі ў горад.
Перамога. Быў разьбіты вораг —
Дзень стаяў праменны, горды, урачысты.
У гэты дзень з нас кожны быў шчасьлівы,
Перамогі песьня — лепшай прэміроўкай.
Мы — па-бальшавіцку —
З хлопцамі—актывам,
У тэрмін зьдзейсьнілі
Заданьне нарыхтоўкі.
|}
