Гэта старонка не была вычытаная
Толькі ён
пахмурна мружыць вочы
мерыць позіркам балёны.
Ён адно
ня можа тут злавіць:
куды ўходзіць
ноччу грузавіу?
Для чаго,
Каму,
Куды,
Душна ў цэху,
чадна
дым.
Ранішні дожджык
ліжа панэлі.
Гамбург устаў,
Хістка вочы працёр.
Трамваі на стыках рэльс
празьвінелі,
спрымчаўшы з сутоньня
у горад жыцьцё,
Гудок прагучэў
з заводзкае вежы,
абдаўшы парай
паветра сьвежае.
У цэхах ціш…
Не шасьціць канвэер.
Ад грузных балёнаў
жахам вее.
Ты спакойны, Георг
Ты спраўляеш свой „Mitag“
