|
Суровыя ветры
У краёх балацьвяных,
Гудуць і сваволяць:
У уздыхам глухім.
Бязьмежную шыр
Апавілі туманы,
схавалі дарогу
У змроку нямым.
Ня едзь, спадарожнік,
Цьмяным адвячоркам,
Схаваюць ў абдымках
сваіх балаты.
Тут людзі і коні
Вязьлі ўчора,
Тут шэры туман
Узьняўся і застыў.
А сёньня —
Напорыстым узмахам рыдлёвак
Узрываецца багны
Спрадвечны прастор,
Густыя чароты
Шэпчуць аб новым,
Гуд камнядрабілак
Разнёсься між гор.
|
