Старонка:Першы вытап (1933).pdf/7

Гэта старонка не была вычытаная

Больш мэталю.

Вагранкі сьпевам
Будзяць раньне,
Над шыхтай
Зарава слупом,
Мэталь у палкім
Парываньні
Злуе і прагне.
Да апок.
Плывуць,
Снуюць
Электра-талі,
Ударны тэмп
Хвалюе кроў:
„Яшчэ адзін
Глыток мэталю,
Яшчэ кіпучы
Бурны коўш“.
Як сонца коўш
Гарыць агнямі,
Кіпіць
Паводкаю ракі,
Я гэта сонца
Зьняў рукамі,
Праліў праз край,