Гэта старонка не была вычытаная
Праз літнікі,
Яго я выліў
У апокі,
І сонца
Стала шасьцярнёй
З размахам
Гулкім і шырокім,
З зубчатай
Частаю сьпіной…
Гусьцее гар,
Нямеюць далі,
Расплёскаў шлак
Гарачыню,
А сэрца прагне:
— Больш мэталю
Кіпучай сталі
І агню!
|}
