Гэта старонка не была вычытаная
Шапоча чэрап чалавечы…
Більярдны стол… жалобны кон…
Ў сягонешні сьвяточны вечар
Прайду я ціха ля вакон.
Ня буду заглядаць у шыбы —
Баюся радасных грымас.
Я вылечу свае ушыбы,
А покуль — ўсім спакойны час.
Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/118
