Гэта старонка не была вычытаная
Калісьці, праўда, быў аратым,
А сёньня іншае пасяг:
З сваім малодшым братам
Нясу скрываўлены твой сьцяг.
Няхай сабе растрэпле сівер,
Няхай парве і кіне ў дол.
Мая матуля, ‘шчэ ня вымер
Ў душы сыноўскай сум і боль.
Хацеў-бы я, каб паміж днямі
Прабег пудлівай масьці лось…
Ня ведаю, ці ўспамінаеш
Мяне ты за вячэрай сьлёз?
Калі вялікі ўсходзіць месяц,
Гляджу заўсёды ў даль дарог:
Якія рыцары гразь месяць
І хто зьяжджаецца на торг.
Шуміць бярозавы гасьцінец,
Гальлё сланяючы ў бакі.
Мая матуля, срэбны іней
Губляе месяц ля ракі.
Лавіць яго ў зялёных марах
Дазволена глаўлітам мне.
Я вельмі рад — жыву ня марна, —
Вянок паложаць на труне.
