Гэта старонка была вычытаная
Прастор шуміць паводкай
І хвалі белым стосам.
Іду хадою лёгкай,
Настрой душу латошыць.
Няма з кім разьвітацца,
Наўкол усе чужыя.
Ў сялянскай курнай хатцы
Калісьці ціха жыў я.
Гады майго калісьці,
Што вам сказаць мне сёньня?
Вы ўпалі жоўтым лістам
З сьлязой на падаконьне.
Часамі нейкі сполах
Над вамі мне схіляцца…
Павеяў вецер з поля
І вельмі-ж неяк падзівацку.
Лісты лятуць з дубровы
І круцяцца над доляй.
Бывайце ўсе здаровы,
Ліхім ня лайце словам.
