Гэта старонка была вычытаная
II
Нікога з блізкіх і знаёмых, —
Сьцяны панурыя чатыры:
Успамінаюцца імёны
І доктар з бутляй нашатыру.
Яму здалося падазроным
Маё здароўе, няіначай, —
Расьпісваў я на смутку чорным
Грымасы дзён крывёй гарачай.
Няма й яго у гэтых сьценах, —
Усе за небасхілам зябкім.
Якое ў ветрах апусьценьне!
А ў мёрзлых паясьніцах схваткі.
Суставы цёплых дзён азглелі
І галаледзіцай зьліліся.
Ў палёх суботняе маленьне,
І сівераньне ў сініх высях.
Калені неяк вельмі ломіць, —
Хачу устаць і боль адштырыць.
Нікога з блізкіх і знаёмых, —
Сьцяны панурыя чатыры.
