Гэта старонка не была вычытаная
IV
Ў садох асеньнія настроі,
Ў садох мае краіны любай.
За кожнай згорбленай вярстою
Лісты зьбіраюцца да шлюбу.
Хачу пабыць на іх вясельлі, —
У шуме й віхры папырсклівым.
Ў даліне скошаных аселіц
Асеньні дзень убёр раскінуў.
Яго ніхто не разглядае,
Узоры дзіўныя ўсе топчуць.
Мае засмучаныя далі,
Да вас прыду я гэтай ноччу.
Сям‘ю маю к сабе паклічце,
Яе хачу я вельмі бачыць,
Хачу зірнуць ёй у ваблічча —
Поэтам хоць і стаў сабачым.
Як сьмешна і балюча слову!
А я-ж такі й на самай рэчы.
Мяне сягоньня вецер зловіць
І раны выветрыць, залечыць.
