Гэта старонка не была вычытаная
— Ня трэба яе чалавеку,
Павінен увесь азьвярэць.
Ў закасаных кверху павеках
Пановаму будзе зарэць.
І будуць на выкаце бельмы
Глытаць кананады агонь.
Ў разьюшанай злосьці да-бела
Распыліцца чуласьць яго. —
Пашлі ўжо на прыступ колёны, —
Жыцьцё выдзіраюць з грудзей…
Імчацца на фронт эшалёны,
Імчацца, і ў ночы, і ў дзень.
