Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/151

Гэта старонка не была вычытаная

Адна яна
Ў самоце весялосьць.
Яна вясна,
Яна і маладосьць.

Вятры шасьцяць, —
З іх кожны вечна юн.
Красу жыцьця
Я чарай поўнай п‘ю.

|}