Гэта старонка была вычытаная
Сыгнал… адкрыты сэмофоры…
Імчацца вочы ў чорны дзень.
Падходзіць да пэрону скоры
Аддаць і падабраць людзей.
Я ўжо ў купэ свайго вагону;
Прабіла галасьлівых два званкі…
Мігаюць у ваччу прагоны…
Ў крутую мчыць каля ракі.
Бывай, бывай, мая краіна!
Твой сын самім сабой нярад.
Учора я сям‘ю пакінуў
І твой асеньня-сумны сад.
|}
