Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/166

Калі пад сонцам ясным
І хто зьбіраў свой плач?
Ад родных гналі ясьляў,
Як тых паганых кляч.

Таму і зоры лушчаць
Сузор‘яў срэбра-стынь;
Таму й дубровы, пушчы
Трасуць свае лісты.

|}