Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/167

ЗАБРАЛІ ЛЮДЗІ

Шмат народу каля весьніц,
Над далінай вецер юдзіць.
Ад старой ваўчыхі ў лесе
Ваўчанят забралі людзі.

Ўсе сышліся, як на дзіва,
Як на хмельную бяседу.
Ўсіх і кожнага тут дзівіць,
Як дабраліся да сьледу.

— Як знайшлі гняздо такое
Ў час, калі нікога дома;
Гэта-ж не падаць рукою,
Не за двое, трое гоняй.

Ці-ж было ўжо так суцішна
У лясной тады гушчарні?
Мабыць матку голад сьціснуў —
І дзяцей згубіла марна. —

Так гамоняць, разважаюць,
І ніяк ня дойдуць тропу.
Ня сьціскае грудзі жалем,
Не паўзе жалоба кротам.