Гэта старонка не была вычытаная
Ўсьціша хто пагляд суровы?
І ўсьміхнуцца вочы ласкай?
Хто завыў так на дуброве
І зубамі так заляскаў.
Хлебча змрок хто дзікім чмыхам?
Хто вачыма гэтак іскрыць?
Гэта сівая ваўчыха
Разьдзьмухае яру пырскі.
Агайсала лес і пожні, —
Ад крыві раздуты ікры;
Дараваць ніяк ня можа -
Гнеў назойлівы і прыкры.
За сынамі мчыцца з лесу, —
Сьцежку зьнюхала зладзеяў.
Не сарваць дзьвярэй з завесаў.
Не хадзіць больш да людзей ёй.
|}
