Гэта старонка была вычытаная
А ветры разьнесьлі з імглой навальніц,
Таму вось, часамі, й заходзяцца струны,
Таму вось, часамі, душа і смыліць,
Бы хто налівае пякельны яд-трунак.
Прастор, агарунены шумам бяроз,
Напевы рассыпаў у хвалях крынічных.
Мэлёдыі іх разьліваюцца скрозь,
Мэлёдыі іх у маршчынах аблічча.
|}
