Гэта старонка не была вычытаная
Ня сьхіляць-жа голаў
Ніжай долу;
Я паслаць паклон павінен маладой вясьне.
Я, спаткаю долю
Ў чыстым полі, —
Стане сінь асеньняя
Ясьней.
Вольнай песьні ня угруніць
І нічым яе ня сьцерці.
Анямець ня могуць струны,
Хоць крывавяць словы часам сэрца.
Запалю ліхтарню сёньня ў ночы
І сьпяю пры ёй мяцежны гімн…
Пляміць песьні імем іх ня хочу, —
Хай цьвіце на славу ім.
1926 г.
|}
