Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/177

ЧОРНЫЯ ВАРОНЫ

Чорныя вароны над бязьлістым садам
Узьвіюцца ўгору ды ізноў асядуць.

На гальлі кашлатым сум сябе павесіў…
Як ляцець варонам к радасьці бяз песень?

З вараньнячым крыкам узьнімаюць лопат, —
Круцяцца над ежай мітусьлівым лётам.

Даляцець да песьні не хапае сілы, —
Анямелі ўзмахі у варон крыклівых.

Абыходзяць людзі, каб ня чуць іх крыку —
Да таго ён дзікі й да таго ён прыкры!