Гэта старонка не была вычытаная
V
Мая прыгожая! Ня ведаю адкуль ты й хто такая?
У першы раз красуню дзіўную такую спатыкаю.
Ў тваіх вачох затоена трагедыя людзкога гора;
Здаецца мне, што з хвалямі валос тваіх вятры гавораць.
Табе поэта юны на прадвесьні зложыць песьню песень, —
Акорды-сокалы ўзьвіюцца аж да зораў паднябесься.
Музыкі ўчуюць іх, і смутак струн уцехаю зальлецца, —
І славіць будуць ўсе імя тваё праз цэлыя сталецьці.
Поэты, ліры гучныя свае на новы лад настройце!
Усе славіць будзем існасьць? — толькі ў вобразе ня тройцы.
