Гэта старонка не была вычытаная
VI
Нядоля ўсім голавы гне,
Нядоля вандруе па краі.
Зьвярына-разьяраны гнеў
Людзкую душу разьдзірае.
У цемень працятай імглы
Аскаліўся скаламі горад.
На вытырках згруджаных глыб
Спрадвечнае курчыцца гора.
Праходзяць туды і сюды…
Натоўпы направа й налева…
Палаты, астрогі, суды,
І нехта загады расклеіў.
Змагацца, змагацца за трон,
Ўсім слухацца высшай каманды.
Поэты, музыкі, на фронт,
Ў акопы пад марш кананадны. —
Атрушчыны белага дню
Аплёвала ноч на бульвары.
Ў ліхтарнях усхліпы агню,
І недзе мэлёдыі арый.
