Гэта старонка не была вычытаная
У братняй магіле мне тлець.
Пад марш на пляцы катэдральным
Прыдзі, о, кастлявая сьмерць,
Прымі мой уздых разьвітальныі! —
На вуліцах цёмных, глухіх
Ідуць бяспрытульныя цені.
І кожны ў азябеньні з іх
Ўсё туліцца бліжай да сьценаў.
Парваны сялянскі лахман
Абвіс на сьсінелае цела.
На рынку рышткі каля крам
Сягоньня ім будуць пасьцеляй.
На заўтрае ўстануць чуць сьвет
І выцягнуць рукі за хлебам…
На памяць пакінуць свой сьлед
Унукам пад небам ганебным.
Душу прабірае мароз,
А жылы то зябіць, то студзіць.
Усюды, усюды і скрозь
Вандруюць панурыя людзі.
— Краіна-матуля мая!..
Ў бяспамяцьці нехта ўзывае, —
У сэрца ўпілася зьмяя,
Высмоктвае сокі дазваньня.
