Гэта старонка не была вычытаная
VII
Жалобныя росы апаўшы ліст росяць;
Ажоўклая восень, плаксівая восень, —
Гэтакай сумнай даўно ня было.
Худыя таполі маячаць у змроку:
На вуліцы люднай таемныя крокі, —
Вечар на пліты схіляе чало.
Расьпісаны далі у грозныя стылі:
Абломкі гранітаў у сіні застылі,
Хмараў мармуры ў скалістай разьбе.
Журботныя ветры сьпяваюць журліва;
Начуе ў даліне палёт жураўліны,
Лопатам крыльляў акрыўшы сябе.
Да жыл прабірае сырая суцемень;
Абвязана хмарамі гораду цем‘я,
Плечы-ж акрыты пласконным плашчом.
Міргае электра, і музыка льлецца, —
Іграюць оркестры танго у „Сэлекце“, —
Рыцары з шпорамі лезуць пішчом.
