Гэта старонка не была вычытаная
Абрэзалі мяса гнілое,
Аскрэблі ад рэбраў іржу.
Сказалі: — Нямашака зломаў,
Праз месяц зноў пойдзе к „ружью“. —
Шчыльней я заціснуў павекі, —
Зьмяіцца боль-гнеў у нутро:
Усе мы, усе мы калекі
За царскі агідлівы трон…
Мужчынскага цела абрубак
На ложку жалезным ляжыць.
Хоць кроўю аплыў ён і брудам,
А хоча ўсё-ж мучыцца-жыць.
Усе — напінаюць усілкі,
Сарваць каб разгноены струп…
Панесьлі у двох на насілках
Разбухла-абуглены труп.
Як дзіка ў гэтай палаце, —
Мучэньні катуюць людзей.
Душу маю чым мне залатаць
У гэты ачумлены дзень?
Здаецца і сонца патухла,
І сінь ледзяніцца ў імгле.
Мы кормімся хлебам пратухлым, —
Народ абяднеў, анаглеў.
