Гэта старонка не была вычытаная
Мне сорамна неяк сягоньня
І горна, пакутна ў душы.
Пакорна ішоў у агонь я,
І брата за горла душыў.
Як стацца магло так са мною?
Ня ведаю нават і сам.
Ня ўзяў-жа усіх нас маною
Сьвяты імпэратарскі сан.
Змагаўся за трон я Расіі,
Імпэрыі воінам стаў,
Хоць помніў, што колісь над сынам
Матуля схіляла свой стан.
Матуля, мая ты Матуля,
Страшною ты стала якой!
Якою ты стала сутулай,
Згубіўшы шляхі у вякох!
Злажу я поэму аб гэтым
І буду чытаць на зары.
Зьбяруцца другія поэты,
Заплачам мы ўсе наузрыг.
Ў часы, калі зьвякае зброя,
Ў часы гістарычных падзей
Народы ўсё маюць герояў,
Выдатных, славутых людзей.
