Гэта старонка не была вычытаная
Поэты іх песьнямі славяць;
Імя іх на вуснах ва ўсіх.
Заўсёды народная памяць
За іх узьнімае кіліх.
Шчасьліўцы, шчасьліўцы народы,
Плянэта для вас для адных.
Ў краіне, з якой-жа я родам,
Заўсёды жалобныя дні.
Я сёньня ўглядаўся у цемру, —
Героя пабачыць хацеў.
Пабачыў-жа вострыя церні
І чорны аплёваны цень.
Па сьцежцы ступаў ён трусьліва
І нюхаў нахрапам зару;
Праз зубы цадзілася сьліна
І пляміла сочную рунь.
Ня мужная поступ героя,
А дрыжыкі ў страсе труса.
Як глянеш — нікчэмнае гора,
Ня верыш, ня верыш на‘т сам…
Ня буду я песьняю славіць
Прыблудны і чорны той цень;
Хоць знаю — што хочацца славы
У гэты засмучаны дзень.
