Гэта старонка не была вычытаная
Імкліва глядзела вачыма;
На сэрцы туга, непакой…
Што гэта была за дзяўчына?
Прыгожай ня бачыў такой.
Пачуцьцяў распалены прысак;
Рассыпаўся горасны сум.
На твары гаротныя рысы
Шчэ больш адцянялі красу.
Кроў білася ўсьпешаным пульсам;
Цень смутку ляжаў на брыві.
Маўчалі пунсовыя вусны,
Цалуючы ружу крыві.
Хоць цела страшэнна азябла,
Ўсё-ж стройнаю постаць была.
Лісты абрываліся з яблын,
Лістамі шуршала імгла.
Крыху ачуняю, як толькі,
На вуліцу тую пайду.
Я вечарам хмурліва-золкім
Яе разгадаю хаду.
Здалёк падзіўлюся на строі,
У вочы маўкліва зірну.
Душу усхваляюць настроі,
Бы ветры вясной ярыну.
