Гэта старонка не была вычытаная
IX
Туман над полем пыліць,
Вятры разносяць гар.
Над шляхам плойма пылу,
Бы шэрань сыпкіх хмар.
У тры рады павозкі,
На сотні вёрст абоз;
Дубовых сьпіцаў лёскат
І зьвяк старых атос.
Гнядое ржаньне коняй,
Падкоў адцоклы лязг.
Куды і хто іх гоніць
Пад гэты сьцюжны бляск?
Трарахкі клёкат колаў
Счарніў з зямлёй траву.
Гурты худой жывёлы
Ад голаду равуць.
Абапал рэчкі шустрай
Прыстанішча-начлег.
Як многа хрусту, хрумсту…
Маршчынаў на чале!
