Гэта старонка не была вычытаная
Дачок казакі гвалцяць,
А жонак сьмерць бярэ.
Лепш пальцы даць пад вальцы,
Чым трушчыць у ярме.
Мы сталі жабракамі,
Нас гоняць, бы сабак;
У торбу дараць камень, —
У ім спагады знак.
Худыя дні выгнаньня
Вядуць у край чужы.
Ў раскопаным кургане
Касьцяк жыцьця ляжыць.
Вайна, вайна ліхая
Са сьвету нас зьвядзе.
Краіны не адхаіць
Вялікі прышлы дзень.
Шмат новых пакаленьняў
У змроку ўзьніме сьцяг —
Ў адно пакуль камленьне
Лісты ўсе зашасьцяць.
