Гэта старонка не была вычытаная
X
Лясы прымеце да сябе мяне, —
Хачу забыйца і спачыць душой;
Мо‘ пройдзе сум, а з ім і боль міне, —
Я гэтага знарок да вас зайшоў.
Дазвольце сесьці на асмаленым карчы, —
Ўжо аступацца цьвёрды крок пачаў.
Што бачыў я, дарогай ідучы,
Што бачу, тут, што мірсьціцца вачам?
Прастор убёр зялёны свой знасіў,
Зімы і восені марозны стык.
Са сьвістам розгі расьсякаюць сінь, —
Вятры паабшчыпалі з дрэў лісты.
Пасыпалі на мёрзлую траву,
Растрэсьлі па пустых палёх.
Каровы бяспрытульныя ірвуць
На межах згорбленых сухі быльнёг.
А коняй капыты капыцяць рунь, —
Вярнулася дзікунская пара.
Хвасты зьвіняць у сотні струн, —
Музыка-сівер сеў за іх іграць.
