Гэта старонка не была вычытаная
Яна пад імі ў змрочным забыцьці
Праходзіць ночы ціхаю хадой.
Змаўкае кананада у жыцьці,
Зьяўляецца й яна страшной, худой.
А мне ў агідны і крывавы дзень
Марыі песьні суджана дарыць.
Людзкі галосіць пры дарозе цень,
Старыя сосны плачуць у бары.
