Гэта старонка не была вычытаная
Пры ўходзе у тэатр
Яна хаду сваю спыніла.
— Бывае шмат утрат…
І вусны сьціснула жахліва.
— Чужыя песьні тут
Мне раны сэрца разьдзіраюць. —
Сыгнал… агонь патух…
Дрыжыць у вопратцы дзіравай.
Прашу, скажэце мне,
Крывавых ружаў дзе нарвалі?
Ў якой яны імгле
Маглі укрыцца ад навалы?
Дзе вырасьці маглі
З такім павевам сьнежным астры?
Ў якіх садох? Калі
Народ пашоў па сьвеце з кайстрай.
МАРЫЯ
Палёў нізінных шыр
Впырскана крывёй гарачай.
Запушчаны пустыр
Акроплены сьлязой бядачай.
Вось там Курган-гара,
Вось там скрозь сьвежыя магілы;
Замоўкла струн ігра.
Там астры й ружы вецер хіліць.
