Гэта старонка не была вычытаная
XII
Вось тут, за рогам блізка,
Даўнейшых дзён піўная.
Вось там, агонь дзе бліснуў,
Прайшоў хтось у панаме,
Хадою жвава-лёгкай
Ў суцемень проста смаліць.
Ў суцемні рот галёкнуў
І зубы сьцялі палец.
Начуе вечна й днюе
На ганку сын сабачы…
Зайду і я ў піўную
Знаёмага пабачыць.
Я колісь тут спаткаўся
З расьсеяным музыкам;
Сказаў яму: раскайся,
Што стаў чужым заікам.
На разьвітаньне шчыра
Ён мне руку паціснуў.
Паўзьлі, паўзьлі са шчылін,
Паўзьлі нямыя мысьлі.
