Гэта старонка не была вычытаная
Дачуйся, расказалі,
Што ты у грудзі ранен…
Душа сьцякала жалем,
І вечарам, і раньнем.
Ня мог знайсьці шпіталю,
У якім ляжаў, лячыўся.
Самоты дні насталі,
І сум між слоў сачыўся.
ІСКРЫНІЧ
Ніхто мяне з знаёмых
Ніразу не наведаў.
Акно ў сукне зялёным
Не прапушчала сьвету.
За гэтаю заслонай
Міналі дні ў халаце.
Два месяцы з паловай
Адлежаў я ў палаце,
Пасьля — агляд камісій,
І месяц мне папраўкі.
Пятлёй пуціны завіліся,
Ўпіліся ў ногі п‘яўкай.
Хадзіў я штодзень імі
І ў муках страшных тросься.
Аб гэтым успаміны
Ня здолеюць забросьняць.
