Гэта старонка не была вычытаная
Я звалакаўся ў поле,
Я быў сабакам збродным,
Я выць пачаў ад былю
За лёс краіны роднай.
Каму жыцьцё ручыла?
Хто быў з людзей шчасьліўцам?
Ў каго ня нылі жылы
Ад дзікай навальніцы?
АНТОКАЛЬ
Між нашага народу
Такіх няма, ня знойдзеш.
Увесь ён гэтым годам.
У край чужацкі сойдзе.
Сыны-ж яго на фронце
За Русь сьвятую гінуць;
Ня знаюць, што пад сонцам
Ёсьць недзе іх краіна.
Дый што з таго, што знаеш,
А йдзеш, ідзеш пакорна.
Што сталася вось з намі?
Ўздыхаем толькі горна.
Ўздыхаць так доўга будзем
І наракаць бясслаўна
Хапаць рукой за грудзі
І вершам слаць пасланьні.
