Гэта старонка не была вычытаная
Ў тональным гуку, слове,
Ў расплыўчатае фарбе
Кладуцца сьцені слоем,
І рытм ў сьценях зябне.
Хацеў я словы сёньня
На музыку пакласьці, —
І вышла вяла, сонна,
Душа была хоць насьцеж.
Ну сорамна, дый годзе…
Яна-ж такой прыгожай
На сьвет хоць зрэдзь выходзіць,
А зрок людзкі трывожыць.
ІСКРЫНІЧ
Што кажаш ты? Што чую?
Каго назваць ты хочаш?
Ніяк я ня ушчуну
Уцехі ў пылкіх вочах.
Зірні, як я зьмяніўся, —
Ўвесь ахоплен шчасьцем:
І боль суціх зьмяіцца,
І пульс біцьцё учасьціў.
Няйначы ты гаворыш
Аб тэй, што краскі носіць,
Што вырасла у горы
І зябне ў гэту восень?
