Старонка:Песьні на руінах (1929).pdf/61

Гэта старонка не была вычытаная

Мне вобраз гэты сьветлы
Ня раз сюжэтам будзе,
На выстаўцы сусьветнай
Яго пабачаць людзі.

РУЦЭРН

І я вам тут клянуся,
Што прысьвячу ёй творы;
З такой, няйначай мусіць,
Каменьне й то гаворыць.

Яна такой нязвыклай,
Яна такой таемнай;
Таму ня быць музыкам,
Хто гэтага ня ўкеміць,

ІСКРЫНІЧ

Сябры, сябры мае вы,
Як весела мне з вамі!
Ў раі, напэўна, Еве
Так ня было з Адамам.

Калі лятуць… у вырай —
Люблю сачыць за лётам.
Кахаю я Марыю
Усёй сваёй істотай.

Калі-ж я чую часам
Яшчэ чыё прызнаньне, —
Тады душа ня гасьне,
Тады душа ў сьвітаньні.