Гэта старонка не была вычытаная
Будзь-жа крыху ласкавейшым, —
Дай ёй прайсьціся па сьцежках.
Глянуць у чыстыя далі, —
З ёю краса маладая.
Так-жа — і дні маладыя —
З творчым запалам, уздымам.
Сонца, ўсьміхніся ігрыва,
Сонца, ўсьміхніся Марыі!
Родны народ у выгнаньні,
Што яму песьні каханьня.
Ў рваным, дзіравым адзеньні
Зглее, трасецца штодзенна.
Сьлёзы, жалоба, хаўтуры, —
Стаў ён панурым і хмурым.
Толькі адны прычытаньні
Чутны на змроку й сьвітаньні.
Чорныя, чорныя ночы…
Колькі ў душы чэрваточын!
Як яна можа сьмяяцца?
Гнойныя раны у лямцах.
Іх аніхто не загоіць, —
Боль у магілу загоніць.
