Гэта старонка не была вычытаная
Ўночы пад сьвісты і шумы
Пойдзем ў атаку страшную.
Новы, мой любы таварыш,
Што мне тады ты параіш?
Пэўна, ня зможаш даць рады, —
Будуць ірвацца знарады.
Тысячы вострых багнэтаў
Будзе мігцецца ў агне тым.
Нас разарвуць яны люта, —
Кроў успаветраць салюты.
Годзе, даволі прароцтваў…
Сумам авеецца ростань.
Нізка я, нізка схілюся,
Горкай сьлязою зальлюся.
Ўзойдзе змардованы месяц;
Прыдзеш мяне ты уцешыць,
Вусны прыложыш да раны;
Горача ў вочы я гляну.
Будзе апошняя стрэча
Ў заўтрашні, заўтрашні вечар.
