Гэта старонка не была вычытаная
Ў душы расьцілалася восень,
Ажоўклыя рвала паданьні —
B толькі ўсяго засталося
Уцехай сьвятое каханьне.
Яго ён у песьні уславіў
Тады, калі людзі зьміралі,
Калі на жалобнае лаве
Нізалі з сьлёз сьмерці каралі.
Уславіў, і ў дзікую бойню
У заўтрашні вечар пагналі.
Аб гэтым я сёньня ўспомніў,
Калі углядаўся ў далі.
Якраз падрыхтоўка да штурму
Вялася ў ягонае часьці,
Быў ён нявясёлым і хмурным, —
Такое ўжо выпала шчасьце.
Жыцьцё на крывавых руцінах,
— А радасьць у віхры зялёным;
Ён ліст напісаў на радзіму
Да блізкіх і добрых знаёмых.
Прыводжу ліст гэты ў поэме
У росчырку простым і звыклым,
Прыводжу яго тут бяз зьмены, —
Сябры, прачытайце унікла.
