Гэта старонка не была вычытаная
Прабачце, калі што ня гэтак,
Бо неяк ня ўмею пад струнку.
Ня быў-бы я й мусіць поэтам,
Прасіў каб ад бога ратунку.
Ня ходзіма сьцежкаю чорнай
І голаў пад ногі ня земім…
Абходзіў я сёньня і ўчора,
Абходзіў тэатры, музэі.
Хацеў адшукаць, падзівіцца
На тое, на што прысягалі
Антокаль і Руцэрн…
Калі чырванелі прагалы.
Ды толькі нідзе анічога
З тых слоў не пачуў і ня ўбачыў;
Здалёку пачуў адно скогат —
Ня знаю — людзкі ці сабачы…
Эх вы, мастакі і музыкі,
Дзе вашыя слаўныя творы?
Няўжо іх падралі на лыкі,
Калі разгараліся зоры?
Няўжо так загінула дзіка
Ўсё тое, што вы падарылі?
Мае мастакі і музыкі,
Ўшануйце, услаўце Марыю!
