Гэта старонка не была вычытаная
Там недзе па беразе стромка-крутым
Зуброў белавескіх прагоняць гурты.
Ў такія зімова-завейныя дні
Вярталіся ў хаты салдаты з вайны.
Ў такія вось дні, у такія якраз
Рабілі у Берасьці нам рэвэранс.
Над сьценамі крэпасьці вісла імгла, —
Пад ёю падпісана згода была.
Праз пушчы, імшары, лясы—нацянькі
Памчаліся грозна на ўсход цягнікі.
Гручэлі па рэйках адзін за другім, —
І колы адзьвяквалі цокальны гімн.
Асмужваў завею ўскудлачаны дым;
Траслася ад сьцюжы краіна пад ім.
Пісала гісторыя кплівы гротэск;
Ішлі окупанты з вакзалаў у Менск.
З-пад лоба глядзелі на горад стары, —
Касіліся вочы на скалы-муры.
Тырчэлі цагліны разваленых сьцен, —
Шарахала гэта нязвыклых гасьцей.
Пустэльныя вуліцы беглі на пляц;
Ніхто окупантаў ня вышаў вітаць.
