Старонка:Плынь (1927).pdf/129

Гэта старонка не была вычытаная

Схапіліся людзі
Ля слупу дарожнага.
Чырвоную жыжу
На сьнег выліваюць
І лаюць, бяскроўныя, лаюць адзін аднаго,
Бязьлітасна варожныя…


∗     ∗

Рыгор наперадзе,
Пан перад ім, як у нераце.
— Хай жыве!
— Нех жые!
— Здавайся!
— Ня лайся!


∗     ∗

І шабля-маланка
Па шыі лізнула;
А штых, нібы сьвідар, заеўся.
Куды жвавы воблік падзеўся!
Чакайце, Алеся ды Ганка! —
Іх коўдра сьнягоў прыгарнула…