Гэта старонка не была вычытаная
Іх падтрымаюць мазольныя рукі.
Будуць „дзядамі“ лічыцца Ньютон,
Лейбніц, і Дарвін, і Маркс, і Бэкон, —
Іх сьвяткаваць будуць з часам унукі!
V
Раніца. Дзетка бяздумная сьпіць.
Месяц схаваўся, і гасяцца зоркі.
Хто-ж гэта твар паказаў з-за узгорку?
Хто гэта ледзь кругавід залаціць?
Воран схапіўся, на здобыч ляціць.
Ў небе вісіць адзінокая зорка…
— „Аа-мма-а-нна-а-лям“ —
Раптам прачнулася. Вось пазяхае.
Пэўнай увагі ад маці чакае —
— „Зараз малому я естачкі дам!“
Грудзі малому — і вера і храм:
Тут яно веры вякоў пагаджае,
Тут яно жыцьця закон выканае.
Гэтымі гукамі: „мма-а і лям“
Нас яно ўводзіць у лепшы той храм,
Людзкасьць куды уваход пачынае!
1923 г.
◆ ◆ ◆
|}
