Гэта старонка не была вычытаная
каб падалі ружы
на дужыя плечы
і ў вочы ўлівалася
заўжды зара.
Я за Бэтховэна:
ўзьлёт
і падзеньні,
я за блакітную
постаць зямлі,
дзе нараджаліся
й падалі цені,
і дні
па касьцёх чалавечых
ішлі.
І хоць я ня гені
(ня гэта мне трэба!),
Я знаю —
рэспубліцы трэба зашмат:
жалеза і вугалю,
нафты і хлеба
і шчырага слова
і, нават,
гармат.
