Гэта старонка не была вычытаная
падзеньні і ўзьлёты
падуладны арлу,
і вы
над шалёнай раўнінаю мора
імпэрыю сьмерці
вялі на скалу.
Вы лепшыя іскры
крыві чалавечай
ўлівалі ў імглу
безнадзейных раўнін,
каб радасьць і гора
і смутак галечы
ўзьнімаць над сабой,
як салдат, карабін.
І дужым крылом
ахіналі вы скалы,
дрыжэлі
каменныя глыбы зямлі.
Там мора сьпявала,
гуло і стагнала,
і падалі троны
каралі.
